Kontynuujemy
Ignorując rosnący dyskomfort Vince’a, rodzina kontynuowała rozmowę, a ich swobodne rozmowy pozwalały mu siedzieć niewygodnie w bałaganie, który stworzył. Każdy śmiech, każdy pozornie lekki komentarz tylko wzmacniał kontrast – służąc jako ciche, nieustanne przypomnienie o zdradzie utrzymującej się w powietrzu. To był spokój przed burzą, zwodniczy bezruch, który sprawiał, że wszyscy byli zrelaksowani, ale jednocześnie na krawędzi, czekając na nieuniknioną prawdę. Maya spojrzała na mnie ze świadomym spojrzeniem, w pełni dostrojona do napięcia gotującego się tuż pod powierzchnią. Vince przesunął się jeszcze raz, ciężar cichego osądu naciskał mocniej z każdą mijającą sekundą.
Kontynuujemy
Powietrze trzeszczy
Pokój praktycznie trzeszczał od napięcia, na tyle gęstego, że można było go dotknąć. Wszyscy patrzyli na Vince’a, śledząc jego niespokojne ruchy, gdy światło podejrzeń stawało się coraz gorętsze. Zapadła ciężka cisza, potęgując naładowaną atmosferę – niewypowiedziane zaproszenie do rozmowy, którą wszyscy chcieli usłyszeć. Vince siedział na krawędzi, a jego niegdyś niewymuszony urok z każdą sekundą zanikał pod ciężarem kontroli pomieszczenia. Pozostałam cicho, pozwalając, by ciśnienie rosło, wiedząc doskonale, że cisza robiła dokładnie to, czego potrzebowałam.
Powietrze trzeszczy
