Słabe próby Vince’a
Vince potknął się o własne słowa, ledwo udając się wydusić: “To nie jest to, na co wygląda”, choć każda sylaba zdawała się pozbawiać go resztek pewności siebie. Pomieszczenie wydawało się, jakby się w nim zamykało, ciężkie od ciszy i oczekiwania, gdy szukał wyjaśnienia, które nie chciało się pojawić. Gładkie, wyćwiczone zapewnienia, na których zawsze polegał, opuściły go i to było widać. Jego wypolerowana fasada pękała na naszych oczach, nie pozostawiając nic poza surową, niepokojącą prawdą.
Nieudolne próby Vince’a
Ostatni toast
Gdy kolacja zbliżała się ku końcowi, wiedziałem, że nadszedł czas na podsumowanie. “Za prawdę i klarowność” – powiedziałem, podnosząc swój kieliszek, a inni poszli w moje ślady, brzęcząc ostro w ciężkiej ciszy. Zniknęły wcześniejsze śmiechy i łatwe uśmiechy – zastąpiły je oszołomione miny i utrzymujące się niedowierzanie, gdy nieoczekiwany zwrot akcji tego wieczoru ustabilizował się. To nie było zakończenie, jakie Vince wyobrażał sobie dla naszej kolacji, ale było dokładnie takie, jakie zaaranżowałam, a gdy piliśmy, ogarnęła mnie cicha fala ulgi.
Ostatni toast
