Szczera wdzięczność
Gdy pomieszczenie wciąż tętniło radosną energią, stuknęłam lekko w swój kieliszek, przyciągając uwagę wszystkich i wstałam, by zabrać głos. “Chcę tylko wyrazić moją wdzięczność za coś naprawdę wyjątkowego – autentyczność” – zaczęłam, pozwalając słowu zawisnąć w powietrzu, gdy moje oczy na chwilę spotkały się z oczami Vince’a. Wyglądał na zadowolonego, najwyraźniej zakładając, że zamierzam pochwalić jego najnowszy zakup lub zaoferować jakiś świecący komplement. Atmosfera zmieniła się nieznacznie, subtelne napięcie przeplatało się z ciekawością w pokoju, gdy wszyscy pochylili się, chcąc usłyszeć szczerą wiadomość, o której myśleli, że nadejdzie.
Szczera wdzięczność
Wyciąganie ramki
Z bijącym sercem sięgnąłem pod stół i wyciągnąłem oprawione w ramkę zdjęcie – przedmiot, który miał znacznie większą wagę, niż sugerowałby jego prosty wygląd. Trzymając je, by wszyscy mogli je zobaczyć, poczułem przypływ radości połączonej z nerwami. “Oto coś, na co się natknęłam, a co naprawdę podkreśla różnicę między tym, co prawdziwe, a tym, co nie” – powiedziałam, pozwalając, by napięcie rosło, gdy zaciekawione oczy skupiły się na ramce. Po drugiej stronie stołu uśmiech Vince’a osłabł, a na jego twarzy pojawił się niepokój, gdy zaczął wyczuwać, że fundamenty jego komfortu zaczynają się kruszyć.
Wyciąganie ramki
