Een toast op de liefde
Vince’s moeder, Carol, klonk met haar glas om ieders aandacht te trekken. Haar stem klonk warm toen ze uitriep: “Laten we een toost uitbrengen op liefde en familie.” Haar ogen schitterden van trots toen ze zich op Vince vestigden, die ze duidelijk als de gouden jongen beschouwde. Glazen werden eendrachtig geheven, de kamer vulde zich met dierbare gevoelens en het vrolijke gerinkel van kristal. Ik forceerde een glimlach, terwijl ik me vreemd genoeg niet betrokken voelde bij het liefdevolle tafereel – want onder dat perfecte oppervlak was ik me aan het voorbereiden om de illusie te verscheuren.
Een toast op de liefde
Zwaar glas
Terwijl iedereen zijn glas hief, voelde het mijne onverklaarbaar zwaar in mijn hand. Ik pauzeerde even en deed toen mee met een geoefende glimlach, de storm binnenin verbergend. Om me heen weerklonken stemmen met vrolijke toastjes – “Op familie!” en “Op liefde!” – terwijl Vince de lof in zich opnam, zijn grijns breed en zelfvoldaan. Voor iedereen die keek, zagen we eruit als het perfecte stel, maar onder de oppervlakte telde ik af naar het moment van de waarheid, het gewicht van het glas een herinnering aan het geheim dat ik op het punt stond te onthullen.
Zwaar glas
